Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
Ξεπούλημα ΠΑΡΚΟ (Ελαιώνας)
Για το νέο αθλητικό –εμπορικό συγκρότημα στον Ελαιώνα
Τρεις μύθοι και δύο προτάσεις
XΡΙΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ
Μέλος της επιτροπής πολιτών
για τη διάσωση του Ελαιώνα,
πολιτικός μηχανικός
1. Ο πρώτος μεγάλος μύθος αφορά το «λογότυπο» το οποίο ονοματοδοτεί την προωθούμενη παρέμβαση στον Ελαιώνα: το «νέο γήπεδο του ΠΑΟ» -αυτή είναι η νομιμοποιητική βάση του όλου εγχειρήματος.
Η «ανάγκη να αποκτήσει σύγχρονο γήπεδο ο ιστορικός σύλλογος της πόλης» αποκτά διάσταση «εθνικού στόχου» ανάλογου με την Ολυμπιάδα του 2004. Όμως το γήπεδο καταλαμβάνει μόνον τα 40 στρέμματα από τα 220 στρέμματα της περιοχής παρέμβασης στον Ελαιώνα, δηλαδή λιγότερο από 20% της έκτασης. Τι γίνεται λοιπόν στην υπόλοιπη έκταση; Τσιμεντοποίηση και «φύτευση» εμπορικών χρήσεων, με μεγάλα ποσοστά κερδοφορίας. Σημειώστε δε ότι αυτά αφορούν μια περιοχή που από το 1995 έχει χαρακτηριστεί με Προεδρικό Διάταγμα σαν περιοχή κοινόχρηστου πρασίνου, χωρίς όμως οι εκάστοτε Κυβερνήσεις και η Δημοτική Αρχή να κάνουν το παραμικρό στην κατεύθυνση αυτή. Εκεί λοιπόν, με την πρόσφατη ρύθμιση Σουφλιά (Ν. 3481/06), πέραν του «νέου γηπέδου του ΠΑΟ» κατασκευάζονται:
Ø ένα εμπορικό μεγαθήριο 70.000 τετρ. μέτρων, χώρια τα υπόγεια. Δηλαδή, ένα νέο MALL, ιδιοκτησίας του ομίλου ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗ- Μπ. Βωβός.
Ø ένα ακόμη «εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο» από το Δήμο Αθηναίων, που το πιο πιθανό είναι να υλοποιηθεί μέσω ΣΔΙΤ και να καταλήξει στο Βωβό. Άλλα 42.500 τετρ. μέτρα, χώρια τα υπόγεια.
Ø υπέργειοι(!) και υπόγειοι χώρων στάθμευσης, αρχικά 1.500 θέσεων που πρόσφατα από το μεγάλο αφεντικό της ΠΑΕ ΠΑΟ (αλλά και του συγκεκριμένου εγχειρήματος) Β. Βαρδινογιάννη αυξήθηκαν σε 4.000 (τα πάρκιγκ είναι το πιο κερδοφόρο τμήμα της επένδυσης).
Ø υπαίθριοι χώροι διασκέδασης (μπαρ, καφετέριες, extreme sports)
Ø σε δεύτερη φάση, ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ-βόλεϊ, 10.000 θεατών.
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι το «νέο γήπεδο του ΠΑΟ» δεν είναι παρά το προπέτασμα καπνού για την εισβολή του κερδοσκοπικού κεφαλαίου, που μάλιστα για να επιτύχει μεγαλύτερα ποσοστά κέρδους «επενδύει» στην κοινωνική βαρβαροποίηση και στην πολιτιστική ισοπέδωση. Και το μόνο πράσινο που θα απομείνει θα είναι το χορτάρι του γηπέδου.
2. Η πρόταση, που γίνεται από τις κινήσεις των πολιτών, είναι να μετατραπεί αυτή η περιοχή σε έναν θαυμάσιο πνεύμονας πρασίνου και πολιτισμού.
Θυμίζουμε ότι η Αθήνα είναι τελευταία στον κατάλογο των 27 πρωτευουσών των χωρών της ΕΕ ως προς το συντελεστή πρασίνου ανά κάτοικο. Άρα το πράσινο θα έπρεπε να αποτελεί πρώτιστη προτεραιότητα. Θυμίζουμε ακόμη ότι ενώ στον Ελαιώνα των 9.500 στρεμμάτων με την ρύθμιση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μόνον το ένα τρίτο της έκτασης προβλεπόταν σαν κοινόχρηστο πράσινο, σήμερα (με τη συναίνεση των δύο πτερύγων του δικομματισμού) το περιορισμένο αυτό κοινόχρηστο πράσινο οδηγείται σε τσιμεντοποίηση και εμπορικοποίηση. Θυμίζουμε τέλος ότι πρόκειται για περιοχή με μεγάλη ιστορική και αρχαιολογική σημασία, η οποία παραμένει ανεξερεύνητη. Σημειώνουμε δε ότι εκτός των προφανών ευεργετημάτων αυτής της πρότασης στο περιβάλλον και στον πολιτισμό, το οικονομικό της κόστος είναι πολύ μικρότερο από την προωθούμενη παρέμβαση. Θα αρκούσαν (σύμφωνα με μια τεκμηριωμένη προσέγγιση που έχουμε κάνει) 60 εκατ ευρώ για τη δημιουργία ενός πάρκου 220 στρεμμάτων με αποκλειστικά υψηλό πράσινο και αρχαιολογικές εγκαταστάσεις, ενώ τώρα η δαπάνη για τις εγκαταστάσεις του Δήμου Αθηναίων ξεπερνά τα 150 εκατ ευρώ –και μόνον για κοινωνική χρησιμότητα δεν μπορεί κανείς να μιλήσει.
3. Ο δεύτερος μεγάλος μύθος που προβάλλεται, είναι ότι με την προωθούμενη παρέμβαση θα μπει τέλος σε μια περίοδο υποβάθμισης της περιοχής.
Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή εικόνα εγκατάλειψης και ρύπανσης θα αντικατασταθεί από μια μεταμοντέρνα συνύπαρξη σύγχρονων εξαμβλωμάτων (τύπου αυτών που ρυπαίνουν τη δημόσια αισθητική στη ΒΩΒΟπολη της Λεωφόρου Κηφισίας) με την τωρινή κατάσταση εγκατάλειψης που θα παραμείνει –κι όποιος έχει αντίρρηση ας ρίξει μια ματιά στην εικόνα που υπάρχει σήμερα γύρω από το νέο-κατασκευασμένο γήπεδο του Ολυμπιακού. Επιπλέον θα προστεθεί μεγάλος κυκλοφοριακός φόρτος και η συνεπαγόμενη ρύπανση. Και βέβαια, τις ημέρες των παιχνιδιών η περιοχή θα μετατρέπεται σε κατεχόμενη ζώνη από τα ΜΑΤ, από τους ιδιωτικούς στρατούς των ΠΑΕ και από τα δεκάδες χιλιάδες αυτοκίνητα των θεατών. Όλ’ αυτά μόνον αναβάθμιση δεν συνιστούν. Αντίθετα, απάντηση στο πρόβλημα της σχεδιασμένης επί δεκαετίες από τις κυβερνήσεις υποβάθμισης της περιοχής αποτελεί η πρόταση για πνεύμονα πρασίνου και πολιτισμού.
4. Ο τρίτος μεγάλος μύθος που προβάλλεται είναι ότι πρόκειται για μια επένδυση με σημαντικό οικονομικό δημόσιο όφελος.
Για να τεκμηριωθεί αυτό έχει συνταχθεί ένα «επιχειρηματικό σχέδιο», που όμως δεν αντέχει σε στοιχειώδη κριτική, είναι κυριολεκτικά «στον αέρα». Αντίθετα η αλήθεια είναι ότι η όλη παρέμβαση συνδέεται με σκανδαλώδεις ρυθμίσεις, οικονομικές και πολεοδομικές, υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Ενδεικτικά:
Ø Η ΠΑΕ ΠΑΟ δεν επενδύει ούτε ένα ευρώ για το «νέο γήπεδο του ΠΑΟ», το οποίο μάλιστα θα έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται για 49 χρόνια. Απλά θα καταβάλει ένα ποσοστό από τις εισπράξεις των εισιτηρίων για την αποπληρωμή της κατασκευής του γηπέδου, που ουσιαστικά αναλαμβάνεται από το Δήμο Αθηναίων. Η δε σύμβαση μεταξύ Δήμου και ΠΑΕ είναι πραγματικά λεόντειος υπέρ της ΠΑΕ (να πως το Δημόσιο λειτουργεί υπέρ του επιχειρηματικού κόσμου), με συνέπεια κι αυτή η μικρή καταβολή να καθίσταται αμφίβολη.
Ø Η ΚΑΕ ΠΑΟ (Γιαννακόπουλος) θα εισπράττει ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό από τα έσοδα των εισιτηρίων, με άλλοθι την ιδιοκτησία του γηπέδου της Λεωφ. Αλεξάνδρας, το οποίο όμως κατ’ ουδένα τρόπο της ανήκει.
Ø Ο όμιλος ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗ- Μπ. Βωβός αποκτά τη δυνατότητα να κτίσει το MALL του, κατά παράβαση του ΠΔ του 1995 και κάνοντας χρήση ρυθμίσεων για μεταφορά του συντελεστή δόμησης, που έχουν κριθεί αντι-συνταγματικές από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ø Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, ιδιοκτήτης του ενός τρίτου της έκτασης, το μεταβιβάζει στο Δήμο Αθηναίων χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η οφειλόμενη (για κάθε πολίτη ή νομικό πρόσωπο αυτής της χώρας) εισφορά σε γη και χρήμα. Υπερτιμολόγηση υπέρ της ΕΤΕ και σε βάρος του Δήμου Αθηναίων: 14 εκατ ευρώ.
Συμπέρασμα: ένα τρελό παιχνίδι παράτυπων ρυθμίσεων και κερδών έχει στηθεί γύρω από το «νέο γήπεδο του ΠΑΟ». Ποιος καλείται να πληρώσει; Μα, ο αθηναϊκός λαός φυσικά. Και ο λογαριασμός θα είναι μεγάλος. Περίπου ότι κόστισε το 2004 στον εθνικό προϋπολογισμό, θα κοστίσει αυτός ο «νέος εθνικός στόχος» στον αθηναϊκό.
5. Πρόταση παν-αθηναϊκής δραστηριοποίησης
Η Επιτροπή Πολιτών για τη διάσωση του Ελαιώνα ήδη προσφεύγει στο ΣτΕ κατά της απόφασης του Δήμου Αθηναίων για αγορά των οικοπέδων της ΕΤΕ. Ετοιμάζει δε και νέες προσφυγές, καθώς θα λαμβάνονται διοικητικές αποφάσεις για την προώθηση των έργων. Όμως, παρά τη σχετική αισιοδοξία λόγω του διάτρητου των ρυθμίσεων, αυτό το σκέλος δραστηριοποίησης δεν αρκεί. Η μαζική ενεργοποίηση των πολιτών και των κινήσεων στις γύρω περιοχές και Δήμους (το ζήτημα έχει άλλωστε υπερτοπική διάσταση) είναι αναγκαία και επείγουσα. Με βάση αυτήν, είμαστε πραγματικά αισιόδοξοι ότι μπορούμε να βάλουμε φραγμό στην προωθούμενη παρέμβαση και να δώσουμε ζωή στην πρόταση μας για έναν πνεύμονα πρασίνου και πολιτισμού στον Ελαιώνα.
Τρεις μύθοι και δύο προτάσεις
XΡΙΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ
Μέλος της επιτροπής πολιτών
για τη διάσωση του Ελαιώνα,
πολιτικός μηχανικός
1. Ο πρώτος μεγάλος μύθος αφορά το «λογότυπο» το οποίο ονοματοδοτεί την προωθούμενη παρέμβαση στον Ελαιώνα: το «νέο γήπεδο του ΠΑΟ» -αυτή είναι η νομιμοποιητική βάση του όλου εγχειρήματος.
Η «ανάγκη να αποκτήσει σύγχρονο γήπεδο ο ιστορικός σύλλογος της πόλης» αποκτά διάσταση «εθνικού στόχου» ανάλογου με την Ολυμπιάδα του 2004. Όμως το γήπεδο καταλαμβάνει μόνον τα 40 στρέμματα από τα 220 στρέμματα της περιοχής παρέμβασης στον Ελαιώνα, δηλαδή λιγότερο από 20% της έκτασης. Τι γίνεται λοιπόν στην υπόλοιπη έκταση; Τσιμεντοποίηση και «φύτευση» εμπορικών χρήσεων, με μεγάλα ποσοστά κερδοφορίας. Σημειώστε δε ότι αυτά αφορούν μια περιοχή που από το 1995 έχει χαρακτηριστεί με Προεδρικό Διάταγμα σαν περιοχή κοινόχρηστου πρασίνου, χωρίς όμως οι εκάστοτε Κυβερνήσεις και η Δημοτική Αρχή να κάνουν το παραμικρό στην κατεύθυνση αυτή. Εκεί λοιπόν, με την πρόσφατη ρύθμιση Σουφλιά (Ν. 3481/06), πέραν του «νέου γηπέδου του ΠΑΟ» κατασκευάζονται:
Ø ένα εμπορικό μεγαθήριο 70.000 τετρ. μέτρων, χώρια τα υπόγεια. Δηλαδή, ένα νέο MALL, ιδιοκτησίας του ομίλου ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗ- Μπ. Βωβός.
Ø ένα ακόμη «εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο» από το Δήμο Αθηναίων, που το πιο πιθανό είναι να υλοποιηθεί μέσω ΣΔΙΤ και να καταλήξει στο Βωβό. Άλλα 42.500 τετρ. μέτρα, χώρια τα υπόγεια.
Ø υπέργειοι(!) και υπόγειοι χώρων στάθμευσης, αρχικά 1.500 θέσεων που πρόσφατα από το μεγάλο αφεντικό της ΠΑΕ ΠΑΟ (αλλά και του συγκεκριμένου εγχειρήματος) Β. Βαρδινογιάννη αυξήθηκαν σε 4.000 (τα πάρκιγκ είναι το πιο κερδοφόρο τμήμα της επένδυσης).
Ø υπαίθριοι χώροι διασκέδασης (μπαρ, καφετέριες, extreme sports)
Ø σε δεύτερη φάση, ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ-βόλεϊ, 10.000 θεατών.
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι το «νέο γήπεδο του ΠΑΟ» δεν είναι παρά το προπέτασμα καπνού για την εισβολή του κερδοσκοπικού κεφαλαίου, που μάλιστα για να επιτύχει μεγαλύτερα ποσοστά κέρδους «επενδύει» στην κοινωνική βαρβαροποίηση και στην πολιτιστική ισοπέδωση. Και το μόνο πράσινο που θα απομείνει θα είναι το χορτάρι του γηπέδου.
2. Η πρόταση, που γίνεται από τις κινήσεις των πολιτών, είναι να μετατραπεί αυτή η περιοχή σε έναν θαυμάσιο πνεύμονας πρασίνου και πολιτισμού.
Θυμίζουμε ότι η Αθήνα είναι τελευταία στον κατάλογο των 27 πρωτευουσών των χωρών της ΕΕ ως προς το συντελεστή πρασίνου ανά κάτοικο. Άρα το πράσινο θα έπρεπε να αποτελεί πρώτιστη προτεραιότητα. Θυμίζουμε ακόμη ότι ενώ στον Ελαιώνα των 9.500 στρεμμάτων με την ρύθμιση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μόνον το ένα τρίτο της έκτασης προβλεπόταν σαν κοινόχρηστο πράσινο, σήμερα (με τη συναίνεση των δύο πτερύγων του δικομματισμού) το περιορισμένο αυτό κοινόχρηστο πράσινο οδηγείται σε τσιμεντοποίηση και εμπορικοποίηση. Θυμίζουμε τέλος ότι πρόκειται για περιοχή με μεγάλη ιστορική και αρχαιολογική σημασία, η οποία παραμένει ανεξερεύνητη. Σημειώνουμε δε ότι εκτός των προφανών ευεργετημάτων αυτής της πρότασης στο περιβάλλον και στον πολιτισμό, το οικονομικό της κόστος είναι πολύ μικρότερο από την προωθούμενη παρέμβαση. Θα αρκούσαν (σύμφωνα με μια τεκμηριωμένη προσέγγιση που έχουμε κάνει) 60 εκατ ευρώ για τη δημιουργία ενός πάρκου 220 στρεμμάτων με αποκλειστικά υψηλό πράσινο και αρχαιολογικές εγκαταστάσεις, ενώ τώρα η δαπάνη για τις εγκαταστάσεις του Δήμου Αθηναίων ξεπερνά τα 150 εκατ ευρώ –και μόνον για κοινωνική χρησιμότητα δεν μπορεί κανείς να μιλήσει.
3. Ο δεύτερος μεγάλος μύθος που προβάλλεται, είναι ότι με την προωθούμενη παρέμβαση θα μπει τέλος σε μια περίοδο υποβάθμισης της περιοχής.
Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή εικόνα εγκατάλειψης και ρύπανσης θα αντικατασταθεί από μια μεταμοντέρνα συνύπαρξη σύγχρονων εξαμβλωμάτων (τύπου αυτών που ρυπαίνουν τη δημόσια αισθητική στη ΒΩΒΟπολη της Λεωφόρου Κηφισίας) με την τωρινή κατάσταση εγκατάλειψης που θα παραμείνει –κι όποιος έχει αντίρρηση ας ρίξει μια ματιά στην εικόνα που υπάρχει σήμερα γύρω από το νέο-κατασκευασμένο γήπεδο του Ολυμπιακού. Επιπλέον θα προστεθεί μεγάλος κυκλοφοριακός φόρτος και η συνεπαγόμενη ρύπανση. Και βέβαια, τις ημέρες των παιχνιδιών η περιοχή θα μετατρέπεται σε κατεχόμενη ζώνη από τα ΜΑΤ, από τους ιδιωτικούς στρατούς των ΠΑΕ και από τα δεκάδες χιλιάδες αυτοκίνητα των θεατών. Όλ’ αυτά μόνον αναβάθμιση δεν συνιστούν. Αντίθετα, απάντηση στο πρόβλημα της σχεδιασμένης επί δεκαετίες από τις κυβερνήσεις υποβάθμισης της περιοχής αποτελεί η πρόταση για πνεύμονα πρασίνου και πολιτισμού.
4. Ο τρίτος μεγάλος μύθος που προβάλλεται είναι ότι πρόκειται για μια επένδυση με σημαντικό οικονομικό δημόσιο όφελος.
Για να τεκμηριωθεί αυτό έχει συνταχθεί ένα «επιχειρηματικό σχέδιο», που όμως δεν αντέχει σε στοιχειώδη κριτική, είναι κυριολεκτικά «στον αέρα». Αντίθετα η αλήθεια είναι ότι η όλη παρέμβαση συνδέεται με σκανδαλώδεις ρυθμίσεις, οικονομικές και πολεοδομικές, υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Ενδεικτικά:
Ø Η ΠΑΕ ΠΑΟ δεν επενδύει ούτε ένα ευρώ για το «νέο γήπεδο του ΠΑΟ», το οποίο μάλιστα θα έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται για 49 χρόνια. Απλά θα καταβάλει ένα ποσοστό από τις εισπράξεις των εισιτηρίων για την αποπληρωμή της κατασκευής του γηπέδου, που ουσιαστικά αναλαμβάνεται από το Δήμο Αθηναίων. Η δε σύμβαση μεταξύ Δήμου και ΠΑΕ είναι πραγματικά λεόντειος υπέρ της ΠΑΕ (να πως το Δημόσιο λειτουργεί υπέρ του επιχειρηματικού κόσμου), με συνέπεια κι αυτή η μικρή καταβολή να καθίσταται αμφίβολη.
Ø Η ΚΑΕ ΠΑΟ (Γιαννακόπουλος) θα εισπράττει ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό από τα έσοδα των εισιτηρίων, με άλλοθι την ιδιοκτησία του γηπέδου της Λεωφ. Αλεξάνδρας, το οποίο όμως κατ’ ουδένα τρόπο της ανήκει.
Ø Ο όμιλος ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗ- Μπ. Βωβός αποκτά τη δυνατότητα να κτίσει το MALL του, κατά παράβαση του ΠΔ του 1995 και κάνοντας χρήση ρυθμίσεων για μεταφορά του συντελεστή δόμησης, που έχουν κριθεί αντι-συνταγματικές από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ø Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, ιδιοκτήτης του ενός τρίτου της έκτασης, το μεταβιβάζει στο Δήμο Αθηναίων χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η οφειλόμενη (για κάθε πολίτη ή νομικό πρόσωπο αυτής της χώρας) εισφορά σε γη και χρήμα. Υπερτιμολόγηση υπέρ της ΕΤΕ και σε βάρος του Δήμου Αθηναίων: 14 εκατ ευρώ.
Συμπέρασμα: ένα τρελό παιχνίδι παράτυπων ρυθμίσεων και κερδών έχει στηθεί γύρω από το «νέο γήπεδο του ΠΑΟ». Ποιος καλείται να πληρώσει; Μα, ο αθηναϊκός λαός φυσικά. Και ο λογαριασμός θα είναι μεγάλος. Περίπου ότι κόστισε το 2004 στον εθνικό προϋπολογισμό, θα κοστίσει αυτός ο «νέος εθνικός στόχος» στον αθηναϊκό.
5. Πρόταση παν-αθηναϊκής δραστηριοποίησης
Η Επιτροπή Πολιτών για τη διάσωση του Ελαιώνα ήδη προσφεύγει στο ΣτΕ κατά της απόφασης του Δήμου Αθηναίων για αγορά των οικοπέδων της ΕΤΕ. Ετοιμάζει δε και νέες προσφυγές, καθώς θα λαμβάνονται διοικητικές αποφάσεις για την προώθηση των έργων. Όμως, παρά τη σχετική αισιοδοξία λόγω του διάτρητου των ρυθμίσεων, αυτό το σκέλος δραστηριοποίησης δεν αρκεί. Η μαζική ενεργοποίηση των πολιτών και των κινήσεων στις γύρω περιοχές και Δήμους (το ζήτημα έχει άλλωστε υπερτοπική διάσταση) είναι αναγκαία και επείγουσα. Με βάση αυτήν, είμαστε πραγματικά αισιόδοξοι ότι μπορούμε να βάλουμε φραγμό στην προωθούμενη παρέμβαση και να δώσουμε ζωή στην πρόταση μας για έναν πνεύμονα πρασίνου και πολιτισμού στον Ελαιώνα.
Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008
Το χωροταξικό για τον τουρισμό
Το ΥΠΕΧΟΔΕ και η κυβέρνηση, συνεχίζουν να περιορίζουν το έργο τους με πρακτικές που αφορούν κυρίως (ή χειρότερα αποκλειστικά) τα οργανωμένα συμφέροντα. Ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος συνεχίζει να απουσιάζει από την ουσία των διεργασιών της καθημερινής ζωής και της θεσμικής οργάνωσης του κράτους. Βρίσκεται σε απομόνωση και εσωστρεφώς ασχολείται με ζητήματα όπως η εναλλαγή της κυβερνητικής εξουσίας και η εξασφάλιση της κοινοβουλευτικής αντιπροσώπευσης του ενός εκάστου σε ικανά ποσοστά .
Το ζήτημα του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδιασμού απαιτεί εκτενείς μελέτες, σαφήνεια στις περιγραφές των προθέσεων και χρονοδιαγράμματα μεσοπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης (5,10,20….50 χρόνων) υλοποίησης των στόχων.
Ο Εθνικός Χωροταξικός Σχεδιασμός είναι λοιπόν μεγάλο έργο και απαιτεί πολύ χρόνο για την υλοποίηση του. Με την Μελέτη και την εκτέλεσή του ασχολούνται τεχνοκράτες, αλλά όχι μόνον, σαφώς απαιτείται ένα σταθερό και ξεκάθαρο υπόβαθρο πολιτικού οραματισμού για προγράμματα με μεγάλο χρονικό ορίζοντα πράγμα που μπορεί να επιτευχθεί μόνον με συναίνεση και συνεργασία του συνόλου του πολιτικού κόσμου της χώρας.
Συμπέρασμα: έχουν πολλή δουλειά να κάνουν πριν ασχοληθούν με τα επιμέρους όπως το ειδικό χωροταξικό για τον τουρισμό.
Το επιμέρους συγκεκριμένο θεσμικό εργαλείο δεν εντάσσεται, αφού απουσιάζει, σε καμία καθαρή εικόνα χωροταξικού σχεδιασμού. Δυστυχώς δεν έχουμε δη και δείγμα είτε πρόθεσης για σοβαρή δουλειά είτε έργου που να δείχνει ότι γνωρίζουν πως επιλύονται τόσο μεγάλα και πολύπλοκα ζητήματα. Θυμόμαστε ανάλογα το κτηματολόγιο.
Μάλλον οι κύριοι του ΥΠΕΧΟΔΕ, πέρα από συνομοσιολογικές οπτικές, βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία εξυπηρέτησης συμφερόντων και μαζί με αυτούς συνένοχη είναι η κυβέρνηση και όλος ο πολιτικός κόσμος, εφόσον δεν έχουν να δείξουν κάτι το δημιουργικό σε συλλογικό επίπεδο.
Το ΥΠΕΧΟΔΕ , η κυβέρνηση και συνολικά όλος ο πολιτικός κόσμος, πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ με ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ στην Ελληνική κοινωνία, δεν είναι αυτονόητο για τις δημοκρατίες;
Το ζήτημα του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδιασμού απαιτεί εκτενείς μελέτες, σαφήνεια στις περιγραφές των προθέσεων και χρονοδιαγράμματα μεσοπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης (5,10,20….50 χρόνων) υλοποίησης των στόχων.
Ο Εθνικός Χωροταξικός Σχεδιασμός είναι λοιπόν μεγάλο έργο και απαιτεί πολύ χρόνο για την υλοποίηση του. Με την Μελέτη και την εκτέλεσή του ασχολούνται τεχνοκράτες, αλλά όχι μόνον, σαφώς απαιτείται ένα σταθερό και ξεκάθαρο υπόβαθρο πολιτικού οραματισμού για προγράμματα με μεγάλο χρονικό ορίζοντα πράγμα που μπορεί να επιτευχθεί μόνον με συναίνεση και συνεργασία του συνόλου του πολιτικού κόσμου της χώρας.
Συμπέρασμα: έχουν πολλή δουλειά να κάνουν πριν ασχοληθούν με τα επιμέρους όπως το ειδικό χωροταξικό για τον τουρισμό.
Το επιμέρους συγκεκριμένο θεσμικό εργαλείο δεν εντάσσεται, αφού απουσιάζει, σε καμία καθαρή εικόνα χωροταξικού σχεδιασμού. Δυστυχώς δεν έχουμε δη και δείγμα είτε πρόθεσης για σοβαρή δουλειά είτε έργου που να δείχνει ότι γνωρίζουν πως επιλύονται τόσο μεγάλα και πολύπλοκα ζητήματα. Θυμόμαστε ανάλογα το κτηματολόγιο.
Μάλλον οι κύριοι του ΥΠΕΧΟΔΕ, πέρα από συνομοσιολογικές οπτικές, βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία εξυπηρέτησης συμφερόντων και μαζί με αυτούς συνένοχη είναι η κυβέρνηση και όλος ο πολιτικός κόσμος, εφόσον δεν έχουν να δείξουν κάτι το δημιουργικό σε συλλογικό επίπεδο.
Το ΥΠΕΧΟΔΕ , η κυβέρνηση και συνολικά όλος ο πολιτικός κόσμος, πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ με ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ στην Ελληνική κοινωνία, δεν είναι αυτονόητο για τις δημοκρατίες;
Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Την ώρα που άλλαζε ο κόσμος ολόκληρος, το 1989 - 90 και η γειτονιά μας ετοιμαζόταν πυρετωδώς να πνιγεί στο αίμα, εμείς οι Ελληνες κυνηγούσαμε Πάμπερς και στήναμε δικαστήρια κάθαρσης. Στήναμε τον δικό μας, καταδικό μας, μικροεμφύλιο. Και αργότερα, με χαρακτηριστική καθυστέρηση, αντικρίζαμε τα πλήθη μεταναστών να περνούν τα ορθάνοιχτα σύνορα, κάποιους γείτονες να διεκδικούν το όνομά μας, τα σχολεία και τις συνοικίες να αλλάζουν δημογραφικά, τη ζωή να μην είναι πια ίδια. Η παγκοσμιοποίηση συνέβαινε πάνω μας, στο πετσί μας, στη γειτονιά μας, κι εμείς περιμέναμε να τη μάθουμε από τα τριτοδρομικά εγχειρίδια του Γκίντενς κι από την wikipedia, αποκρυσταλλωμένη, σίγουρη, έτοιμη προς χρήσιν...
Κάπως έτσι και τώρα. Η χρηματοπιστωτική κρίση διαπερνά τον κόσμο, απειλεί λαούς, κλονίζει πεποιθήσεις. Ο κόσμος αλλάζει δραματικά, οι μέρες θυμίζουν το 1989. Και εμείς, οι Hellenes, έχουμε βρει και πάλι εργόχειρο σολιψισμού. Το λέμε Βατοπέδι, το λέμε παραπαίουσα κυβέρνηση, το λέμε παραπαίον πολιτικό σύστημα, το λέμε γενικευμένη σύγχυση.
Το πολιτικό σύστημα φροντίζει να αφήνει τεκμήρια συγχύσεως για τον ιστορικό του μέλλοντος. Σύγχυση εννοιών, σύγχυση νόμων και ορίων, σύγχυση ηθικής, συγκεχυμένη απουσία στόχων και φιλοδοξιών. Μπορούμε να τη διακρίνουμε εναργέστερα στα πρόσωπα, μια γενιά διαχειριστών και πολιτικών που παραπαίει σήμερα χωρίς σχέδιο και στόχους, και μαζί τους παραπαίει σχεδόν όλη η χώρα.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα σταθεί σε αυτή τη γενιά των πενηντάρηδων που σήμερα κυβερνούν - ή υποδύονται ότι κυβερνούν. Θα σταθεί στις πολιτικές ομιλίες και τις συμπεριφορές του Γιώργου Βουλγαράκη, του Θοδωρή Ρουσόπουλου, του Γιώργου Αλογοσκούφη, του Κώστα Καραμανλή. Θα μελετήσει τους λόγους τους, θα τους συγκρίνει με τα έργα τους· θα συγκρίνει λόγια και έργα με την ιστορική συγκυρία, με τις απαιτήσεις του καιρού· θα εξετάσει την αποτελεσματικότητά τους, πώς αναταποκρίθηκαν στις προκλήσεις, πώς ενέπνευσαν τους πολίτες, ποιους στόχους έθεσαν, πώς προοικονόμησαν το μέλλον.
Μακάρι ο ιστορικός να δει κάτι που δεν βλέπουμε τώρα εμείς, να διακρίνει κάποιο σχέδιο. Γιατί εμείς, τώρα, δεν διακρίνουμε τίποτε, κανένα σχέδιο, παρεκτός μεγαλοστομία, παλινωδίες, ρηχό ορίζοντα, αναποφασιστικότητα, προπαγάνδα, ελαττωμένες ικανότητες.
Και αλαζονεία. Και απληστία. Και έλλειψη αίσθησης του πραγματικού. Το discours, o λόγος, των Γ. Βουλγαράκη και του Θ. Ρουσόπουλου, κατά την αναγκαστική παραίτηση - πτώση τους, περιέχει όλα τα παραπάνω. Και οι δύο καταγγέλλουν σκοτεινά κέντρα και άθλιες μεθοδεύσεις σπίλωσης - χωρίς να τα κατονομάζουν. Και οι δύο υπερασπίζονται με απορία και σθένος το λάιφ στάιλ και τα υλικά προνόμια που απέκτησαν μέσω πολιτικής. Ο Γ. Βουλγαράκης μάλιστα εισηγήθηκε νέο σύστημα ηθικής: Ο,τι είναι νόμιμο, είναι ηθικό. Ο Θ. Ρουσόπουλος επικαλέστηκε την επαγγελματική του προσφορά και την κοινωνική του καταγωγή για να απαντήσει στις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης και στη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης. Χορτάτος από επιτυχημένο εαυτό, έκπληκτος που του ζητούσαν να λογοδοτήσει για όσα απέκτησε, κατάπληκτος που το «σύστημά» του δεν λειτουργούσε πια, απήγγειλε το περίφημο «ο γιος του ταχυδρόμου». Και θύμισε το άλλο περίφημο «ο γιος του αγωγιάτη»: έτσι χλευάστηκε κάποτε, προ ετών, ο Δ. Τσοβόλας, σε σοβαρή εφημερίδα από νυν αριστερό τηλεαστέρα.
Ο Θ. Ρουσόπουλος, τέκνο της μεταπολιτευτικής κοινωνικής κινητικότητας, απορεί που υπάρχουν ακόμη έλεγχοι, αναταγωνισμοί, φθόνος. Παρά την τριβή του με την εξουσία -μάλλον, εξαιτίας ακριβώς της στενής συναναστροφής του με την κορυφή της εξουσίας, επειδή ποτέ δεν βρρέθηκε απέναντι από την εξουσία, αλλά μόνο πλάι της και εντός της-, δεν μπορεί να καταλάβει πώς ο δημόσιος άνδρας ελέγχεται και πίπτει. Ακόμη όμως και στη μισερή ελληνική δημοκρατία, ακόμη και με τόσους βαθμούς χειραγώγησης και διαπλοκής στα μίντια, ακόμη και με τον κυνισμό να διαχέεται και να διαβρώνει όλο το κοινωνικό σώμα, ο έλεγχος κάποτε λειτουργεί. Ακόμη και σαν φθόνος.
Ο οννεδίτης Γ। Βουλγαράκης και ο πολύ-παλιά-αριστερός Θ. Ρουσόπουλος, πενήντα-κάτι, πενήντα-παρά-κάτι, είναι δύο τυπικές προσωπικότητες πολιτικών, που αναρριχήθηκαν ψηλά χωρίς να συγκρουστούν, χωρίς να ματώσουν, χωρίς να σκεφτούν το κόστος. Ηθελαν μόνο κέρδη. Κι έτσι έπεσαν, προσωρινά. Και τους δύο, ο Κ. Καραμανλής τους υπερασπίστηκε μέχρι την πτώση, με παρόμοια έκπληξη και άγνοια κινδύνου, κι έχασε και αυτός.
Tου Νικου Γ. Ξυδακη
Κάπως έτσι και τώρα. Η χρηματοπιστωτική κρίση διαπερνά τον κόσμο, απειλεί λαούς, κλονίζει πεποιθήσεις. Ο κόσμος αλλάζει δραματικά, οι μέρες θυμίζουν το 1989. Και εμείς, οι Hellenes, έχουμε βρει και πάλι εργόχειρο σολιψισμού. Το λέμε Βατοπέδι, το λέμε παραπαίουσα κυβέρνηση, το λέμε παραπαίον πολιτικό σύστημα, το λέμε γενικευμένη σύγχυση.
Το πολιτικό σύστημα φροντίζει να αφήνει τεκμήρια συγχύσεως για τον ιστορικό του μέλλοντος. Σύγχυση εννοιών, σύγχυση νόμων και ορίων, σύγχυση ηθικής, συγκεχυμένη απουσία στόχων και φιλοδοξιών. Μπορούμε να τη διακρίνουμε εναργέστερα στα πρόσωπα, μια γενιά διαχειριστών και πολιτικών που παραπαίει σήμερα χωρίς σχέδιο και στόχους, και μαζί τους παραπαίει σχεδόν όλη η χώρα.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα σταθεί σε αυτή τη γενιά των πενηντάρηδων που σήμερα κυβερνούν - ή υποδύονται ότι κυβερνούν. Θα σταθεί στις πολιτικές ομιλίες και τις συμπεριφορές του Γιώργου Βουλγαράκη, του Θοδωρή Ρουσόπουλου, του Γιώργου Αλογοσκούφη, του Κώστα Καραμανλή. Θα μελετήσει τους λόγους τους, θα τους συγκρίνει με τα έργα τους· θα συγκρίνει λόγια και έργα με την ιστορική συγκυρία, με τις απαιτήσεις του καιρού· θα εξετάσει την αποτελεσματικότητά τους, πώς αναταποκρίθηκαν στις προκλήσεις, πώς ενέπνευσαν τους πολίτες, ποιους στόχους έθεσαν, πώς προοικονόμησαν το μέλλον.
Μακάρι ο ιστορικός να δει κάτι που δεν βλέπουμε τώρα εμείς, να διακρίνει κάποιο σχέδιο. Γιατί εμείς, τώρα, δεν διακρίνουμε τίποτε, κανένα σχέδιο, παρεκτός μεγαλοστομία, παλινωδίες, ρηχό ορίζοντα, αναποφασιστικότητα, προπαγάνδα, ελαττωμένες ικανότητες.
Και αλαζονεία. Και απληστία. Και έλλειψη αίσθησης του πραγματικού. Το discours, o λόγος, των Γ. Βουλγαράκη και του Θ. Ρουσόπουλου, κατά την αναγκαστική παραίτηση - πτώση τους, περιέχει όλα τα παραπάνω. Και οι δύο καταγγέλλουν σκοτεινά κέντρα και άθλιες μεθοδεύσεις σπίλωσης - χωρίς να τα κατονομάζουν. Και οι δύο υπερασπίζονται με απορία και σθένος το λάιφ στάιλ και τα υλικά προνόμια που απέκτησαν μέσω πολιτικής. Ο Γ. Βουλγαράκης μάλιστα εισηγήθηκε νέο σύστημα ηθικής: Ο,τι είναι νόμιμο, είναι ηθικό. Ο Θ. Ρουσόπουλος επικαλέστηκε την επαγγελματική του προσφορά και την κοινωνική του καταγωγή για να απαντήσει στις αιτιάσεις της αντιπολίτευσης και στη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης. Χορτάτος από επιτυχημένο εαυτό, έκπληκτος που του ζητούσαν να λογοδοτήσει για όσα απέκτησε, κατάπληκτος που το «σύστημά» του δεν λειτουργούσε πια, απήγγειλε το περίφημο «ο γιος του ταχυδρόμου». Και θύμισε το άλλο περίφημο «ο γιος του αγωγιάτη»: έτσι χλευάστηκε κάποτε, προ ετών, ο Δ. Τσοβόλας, σε σοβαρή εφημερίδα από νυν αριστερό τηλεαστέρα.
Ο Θ. Ρουσόπουλος, τέκνο της μεταπολιτευτικής κοινωνικής κινητικότητας, απορεί που υπάρχουν ακόμη έλεγχοι, αναταγωνισμοί, φθόνος. Παρά την τριβή του με την εξουσία -μάλλον, εξαιτίας ακριβώς της στενής συναναστροφής του με την κορυφή της εξουσίας, επειδή ποτέ δεν βρρέθηκε απέναντι από την εξουσία, αλλά μόνο πλάι της και εντός της-, δεν μπορεί να καταλάβει πώς ο δημόσιος άνδρας ελέγχεται και πίπτει. Ακόμη όμως και στη μισερή ελληνική δημοκρατία, ακόμη και με τόσους βαθμούς χειραγώγησης και διαπλοκής στα μίντια, ακόμη και με τον κυνισμό να διαχέεται και να διαβρώνει όλο το κοινωνικό σώμα, ο έλεγχος κάποτε λειτουργεί. Ακόμη και σαν φθόνος.
Ο οννεδίτης Γ। Βουλγαράκης και ο πολύ-παλιά-αριστερός Θ. Ρουσόπουλος, πενήντα-κάτι, πενήντα-παρά-κάτι, είναι δύο τυπικές προσωπικότητες πολιτικών, που αναρριχήθηκαν ψηλά χωρίς να συγκρουστούν, χωρίς να ματώσουν, χωρίς να σκεφτούν το κόστος. Ηθελαν μόνο κέρδη. Κι έτσι έπεσαν, προσωρινά. Και τους δύο, ο Κ. Καραμανλής τους υπερασπίστηκε μέχρι την πτώση, με παρόμοια έκπληξη και άγνοια κινδύνου, κι έχασε και αυτός.
Tου Νικου Γ. Ξυδακη
Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008
Τέλος της παντοδυναμίας ΗΠΑ?
H ιστορία αποδεικνύει ότι σχεδόν καμία υπερδύναμη δεν εγκατέλειψε τον θρόνο της ειρηνικά। Aκόμη και η Bρετανία, που έδωσε εκουσίως το «δαχτυλίδι» στην Aμερική, φρόντισε να αφήσει πίσω της δεκάδες εστίες ανάφλεξης, που κάθε τόσο παράγουν τεράστιες και καταστροφικές πυρκαγιές. Kατά συνέπεια, η ανάδυση της νέας παγκόσμιας τάξης είναι πολύ πιθανό να συνοδευτεί από νέες, μεγάλες τραγωδίες.
14,4 τρισ. δολάρια: Tο AEΠ των HΠA το 2007, που αντιπροσωπεύει το ένα τέταρτο του παγκοσμίως παραγόμενου πλούτου (54,3 τρισ.)
5,4 τρισ. δολάρια: Tο χρέος των HΠA έχει αυξηθεί κατά 65% σε σχέση με το 2001, όταν ανέλαβε την προεδρία ο Mπους.
596 τρισ. δολάρια: H αποτίμηση των παραγώγων που διαπραγματεύονταν εκτός χρηματιστηρίων στα τέλη του 2007.
126 δισ. δολάρια: Tα κέρδη των 5 μεγάλων επενδυτικών τραπεζών της Wall στο διάστημα 2000-07, περίπου όσο το AEΠ της Oυγγαρίας.
33% Tο μερίδιο του χρηματοοικονομικού κλάδου στο σύνολο των επιχειρηματικών κερδών στις HΠA το 2007, έναντι 14% το 1081.
12 τρισ. δολάρια: Tο ύψος των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων στις HΠA, με τα 5,4 τρις. να «ελέγχονται» από τις Fannie Mae-Freddie Mac.
18 εκατομμύρια: O αριθμός των άδειων κατοικιών στις HΠA σήμερα αποδεικνύει την κρίση στην στεγαστική αγορά.
600 τρισ. δολάρια: Oι στρατιωτικές δαπάνες αναλογούν 4,1% του AEΠ των HΠA και είναι περίπου ισοδύναμες με το «πακέτο Πόλσον».
14,4 τρισ. δολάρια: Tο AEΠ των HΠA το 2007, που αντιπροσωπεύει το ένα τέταρτο του παγκοσμίως παραγόμενου πλούτου (54,3 τρισ.)
5,4 τρισ. δολάρια: Tο χρέος των HΠA έχει αυξηθεί κατά 65% σε σχέση με το 2001, όταν ανέλαβε την προεδρία ο Mπους.
596 τρισ. δολάρια: H αποτίμηση των παραγώγων που διαπραγματεύονταν εκτός χρηματιστηρίων στα τέλη του 2007.
126 δισ. δολάρια: Tα κέρδη των 5 μεγάλων επενδυτικών τραπεζών της Wall στο διάστημα 2000-07, περίπου όσο το AEΠ της Oυγγαρίας.
33% Tο μερίδιο του χρηματοοικονομικού κλάδου στο σύνολο των επιχειρηματικών κερδών στις HΠA το 2007, έναντι 14% το 1081.
12 τρισ. δολάρια: Tο ύψος των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων στις HΠA, με τα 5,4 τρις. να «ελέγχονται» από τις Fannie Mae-Freddie Mac.
18 εκατομμύρια: O αριθμός των άδειων κατοικιών στις HΠA σήμερα αποδεικνύει την κρίση στην στεγαστική αγορά.
600 τρισ. δολάρια: Oι στρατιωτικές δαπάνες αναλογούν 4,1% του AEΠ των HΠA και είναι περίπου ισοδύναμες με το «πακέτο Πόλσον».
Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008
Ερώτηση Π.Λαφαζάνη προς τον Υπουργό Ανάπτυξης
H εναρμονισμένη πρακτική τριών επιχειρήσεων στην αγορά σιδήρου οδήγησε σε αύξηση της τιμής του σιδήρου κατά 80% σε ένα εξάμηνο
Σε ανακοίνωση της παράταξης «Ελεύθεροι Επαγγελματίες Μηχανικοί» (ΕΛΕΜ), που δημοσιεύεται στο Ενημερωτικό Δελτίο του ΤΕΕ (30/6/2008), καταγγέλλεται ότι η μεγάλη αύξηση που παρουσιάζεται στα οικοδομικά υλικά (σίδηρος, μπετόν) σχετίζεται με τη δράση καρτέλ στη συγκεκριμένη αγορά. Όπως αναφέρεται αναλυτικά, μέσα στο εξάμηνο (από τις 29/11/2007 έως τις 13/6/2008) σημειώθηκαν αυξήσεις τιμών από 0,51 σε 0.92 ευρώ ανά κιλό σιδήρου, δηλαδή αύξηση 80%, μετά από 16 διαδοχικές αυξήσεις.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛΕΜ, τρεις βιομηχανίες (ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ - ΣΙΔΕΝΟΡ - ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ) φαίνεται να ποδηγετούν την ελληνική αγορά σιδήρου και η εναρμονισμένη πρακτική τους καταδεικνύεται από το γεγονός ότι οι αυξήσεις κατά την εν λόγω περίοδο, σύμφωνα με καταθέσεις πελατών των εταιρειών αυτών, γίνονταν την ίδια μέρα ταυτόχρονα και από τις τρεις εταιρείες και μάλιστα σε χρονικό διάστημα μικρότερο της μιας ώρας, μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας με τους πελάτες.
Επειδή η ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών των οικοδομικών υλικών και ειδικότερα του σιδήρου έχει δυσμενέστατες επιπτώσεις στην οικοδομική δραστηριότητα (κάμψη μεγαλύτερη από 25% για το πρώτο τρίμηνο του 2008 σε σχέση με το αντίστοιχο του 2007, όπως καταγράφηκε στα πρόσφατα στοιχεία της ΕΣΥΕ,) αλλά δραματικές συνέπειες στους καταναλωτές και στα χρέη από το δανεισμό των νοικοκυριών λόγω και της αύξησης των επιτοκίων:
Ερωτάται ο κ. Υπουργός
1. Θα προβούν σε άμεσους ελέγχους για την εξέλιξη των τιμών των οικοδομικών υλικών και ιδιαίτερα του σιδήρου;
2. Θα ελεγχθεί η καταγγελλόμενη εναρμονισμένη πρακτική των εταιρειών ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ-ΣΙΔΕΝΟΡ-ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ στην επιβολή αύξησης των τιμών σιδήρου;
3. ΤΙ μέτρα πρόκειται να ληφθούν ώστε να μειωθούν άμεσα οι τιμές του σιδήρου και να μην ξαναεμφανιστούν παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον;
Ο ερωτών ΒουλευτήςΛαφαζάνης Παναγιώτης
Σε ανακοίνωση της παράταξης «Ελεύθεροι Επαγγελματίες Μηχανικοί» (ΕΛΕΜ), που δημοσιεύεται στο Ενημερωτικό Δελτίο του ΤΕΕ (30/6/2008), καταγγέλλεται ότι η μεγάλη αύξηση που παρουσιάζεται στα οικοδομικά υλικά (σίδηρος, μπετόν) σχετίζεται με τη δράση καρτέλ στη συγκεκριμένη αγορά. Όπως αναφέρεται αναλυτικά, μέσα στο εξάμηνο (από τις 29/11/2007 έως τις 13/6/2008) σημειώθηκαν αυξήσεις τιμών από 0,51 σε 0.92 ευρώ ανά κιλό σιδήρου, δηλαδή αύξηση 80%, μετά από 16 διαδοχικές αυξήσεις.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛΕΜ, τρεις βιομηχανίες (ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ - ΣΙΔΕΝΟΡ - ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ) φαίνεται να ποδηγετούν την ελληνική αγορά σιδήρου και η εναρμονισμένη πρακτική τους καταδεικνύεται από το γεγονός ότι οι αυξήσεις κατά την εν λόγω περίοδο, σύμφωνα με καταθέσεις πελατών των εταιρειών αυτών, γίνονταν την ίδια μέρα ταυτόχρονα και από τις τρεις εταιρείες και μάλιστα σε χρονικό διάστημα μικρότερο της μιας ώρας, μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας με τους πελάτες.
Επειδή η ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών των οικοδομικών υλικών και ειδικότερα του σιδήρου έχει δυσμενέστατες επιπτώσεις στην οικοδομική δραστηριότητα (κάμψη μεγαλύτερη από 25% για το πρώτο τρίμηνο του 2008 σε σχέση με το αντίστοιχο του 2007, όπως καταγράφηκε στα πρόσφατα στοιχεία της ΕΣΥΕ,) αλλά δραματικές συνέπειες στους καταναλωτές και στα χρέη από το δανεισμό των νοικοκυριών λόγω και της αύξησης των επιτοκίων:
Ερωτάται ο κ. Υπουργός
1. Θα προβούν σε άμεσους ελέγχους για την εξέλιξη των τιμών των οικοδομικών υλικών και ιδιαίτερα του σιδήρου;
2. Θα ελεγχθεί η καταγγελλόμενη εναρμονισμένη πρακτική των εταιρειών ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ-ΣΙΔΕΝΟΡ-ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ στην επιβολή αύξησης των τιμών σιδήρου;
3. ΤΙ μέτρα πρόκειται να ληφθούν ώστε να μειωθούν άμεσα οι τιμές του σιδήρου και να μην ξαναεμφανιστούν παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον;
Ο ερωτών ΒουλευτήςΛαφαζάνης Παναγιώτης
Απραξία για τα χαλυβουργικά...
Το «παζλ» της υποτιθέμενης αφύπνισης της Επιτροπής Ανταγωνισμού συμπληρώνεται από μια ακόμη πρωτοβουλία της αυτή την εβδομάδα: σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού εισηγήθηκε να απορριφθεί καταγγελία της εταιρείας Iron Tenco Α.Ε. για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης από τη χονδρεμπορική εταιρεία χαλυβουργικών προϊόντων Α. Λιανός Α.Ε.
Νωρίτερα, με αυθαίρετη απόφασή του, ο κ. Ζησιμόπουλος είχε προσωπικά απορρίψει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων της ίδιας εταιρείας, αν και ο νόμος ορίζει ότι αυτό γίνεται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού (προφανώς, με μια λουδοβίκεια λογική, ο κ. Ζησιμόπουλος ταυτίζει την Επιτροπή με το πρόσωπό του).
Η καταγγελία της Iron Tenco Α.Ε., που βρίσκεται στη διάθεση του «Π», προσφέρει όμως πλήθος στοιχείων που θα μπορούσαν να αποδειχθούν χρήσιμα όχι μόνο για την υπόθεσή της, αλλά για μια συνολικότερη έρευνα στην αγορά χαλυβουργικών, για να ελεγχθούν περίεργες «ομοιομορφίες» στην τιμολόγηση και στην εμπορική πολιτική, μεταξύ των μεγάλων βιομηχανιών του κλάδου (Σιδενόρ, Χαλυβουργική) και των χονδρεμπόρων τους. Με τη βιασύνη της Επιτροπής για το κλείσιμο της υπόθεσης, ο κ. Ζησιμόπουλος ίσως «κλωτσάει» μια σπάνια ευκαιρία για έλεγχο αυτής της αγοράς...
Νωρίτερα, με αυθαίρετη απόφασή του, ο κ. Ζησιμόπουλος είχε προσωπικά απορρίψει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων της ίδιας εταιρείας, αν και ο νόμος ορίζει ότι αυτό γίνεται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού (προφανώς, με μια λουδοβίκεια λογική, ο κ. Ζησιμόπουλος ταυτίζει την Επιτροπή με το πρόσωπό του).
Η καταγγελία της Iron Tenco Α.Ε., που βρίσκεται στη διάθεση του «Π», προσφέρει όμως πλήθος στοιχείων που θα μπορούσαν να αποδειχθούν χρήσιμα όχι μόνο για την υπόθεσή της, αλλά για μια συνολικότερη έρευνα στην αγορά χαλυβουργικών, για να ελεγχθούν περίεργες «ομοιομορφίες» στην τιμολόγηση και στην εμπορική πολιτική, μεταξύ των μεγάλων βιομηχανιών του κλάδου (Σιδενόρ, Χαλυβουργική) και των χονδρεμπόρων τους. Με τη βιασύνη της Επιτροπής για το κλείσιμο της υπόθεσης, ο κ. Ζησιμόπουλος ίσως «κλωτσάει» μια σπάνια ευκαιρία για έλεγχο αυτής της αγοράς...
Μυστική έρευνα για καρτέλ σε ΣΙΔΕΝΟΡ, Χαλυβουργική, Ελληνική Χαλυβουργία
21.07.08
Έρευνα για καρτέλ των μεγάλων χαλυβουργικών εταιρειών της χώρας, μεταξύ των οποίων και η εισηγμένη ΣΙΔΕΝΟΡ του ομίλου Βιοχάλκο, άρχισε η Επιτροπή Ανταγωνισμού, πραγματοποιώντας στις αρχές αυτής της εβδομάδας παράλληλες εφόδους ελεγκτών για τη συλλογή στοιχείων.
Ενώ οι τιμές των οικοδομικών υλικών στη χώρα μας έχουν εκτιναχθεί στα ύψη, με το Τεχνικό Επιμελητήριο να καταγγέλλει αρκετά συχνά καταχρηστικές μεθοδεύσεις των βιομηχανιών, οι ελεγκτές της Επιτροπής έκαναν μια… όχι και τόσο φιλική επίσκεψη στην Σιδενόρ (του Ομίλου Βιοχάλκο, Στασινόπουλου) την Χαλυβουργική του κ. Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου και την Ελληνική Χαλυβουργία των οικογενειών Ευστρατίου – Σαλαπάτα.
Οι τρεις εταιρείες αποτελούν τα «μεγάλα αφεντικά» της εγχώριας αγοράς, ελέγχοντας σχεδόν κατά τρόπο απόλυτο την παραγωγή, ενώ διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με τους μεγάλους χονδρεμπόρους της χώρας.
Η εταιρεία Iron Tenco, που οδηγήθηκε σε οικονομικό αδιέξοδο, όπως έχει καταγγείλει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, από τις μεθοδεύσεις χονδρεμπόρου της ΣΙΔΕΝΟΡ (πρόκειται για την εταιρεία Λιανός) έχει καταθέσει στην Επιτροπή στοιχεία που δείχνουν ότι από το 2000 οι μεγάλες χαλυβουργίες της χώρας ανεβάζουν ομοιόμορφα τις τιμές των προϊόντων.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Iron Tenco, στην εταιρεία Λιανός, χονδρέμπορο της ΣΙΔΕΝΟΡ, οδηγούνται υποχρεωτικά για να αγοράζουν χαλυβουργικά όσες εταιρείες κάνουν μεγάλες καταναλώσεις. Η εταιρεία Λιανός, μάλιστα, «πωλούσε σε τιμή 20% χαμηλότερη από την τιμή της παραγωγού εταιρείας ΣΙΔΕΝΟΡ Α.Ε (419 ευρώ/τόνος η ΣΙΔΕΝΟΡ Α.Ε. έναντι 350 ευρώ/τόνος για την ΛΙΑΝΟΣ)». Δηλαδή, ο χονδρέμπορος είχε φθηνότερες τιμές από τον παραγωγό!
Στην Επιτροπή Ανταγωνισμού από την Iron Tenco πίνακες συνεχών κοινών ταυτόχρονων αυξήσεων των τιμών σιδήρου από το έτος 2000 και μετά, καθώς και αντίγραφα τιμολογίων των εταιρειών του κλάδου που αποδεικνύουν την ταυτόχρονη αύξηση των τιμών των χαλυβουργιών αλλά ακόμη και των εισαγωγέων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα!
Στοιχεία υποβλήθηκαν επίσης για το ρόλο της ημικρατικής εταιρείας ΕΒΕΤΑΜ στην παρεμπόδιση των εισαγωγών. Σύμφωνα με την καταγγελία, η εταιρεία αυτή, που ελέγχεται από το Ελληνικό Δημόσιο αλλά στην οποία συμμετέχουν με υψηλά ποσοστά οι χαλυβουργίες με κυριότερη την ΣΙΔΕΝΟΡ Α.Ε. και τις άλλες θυγατρικές του ομίλου ΒΙΟΧΑΛΚΟ, χρησιμοποιεί το μονοπώλιο που κατέχει στην ποιοτική πιστοποίηση των προϊόντων σιδήρου για να προστατεύσει τους μετόχους της», δηλαδή τις χαλυβουργίες της χώρας.
Σημειώνεται ότι η ΣΙΔΕΝΟΡ βρίσκεται σε διαδικασία για την απόκτηση συμμετοχής κορυφαίου αμερικανικού ομίλου στο μετοχικό της κεφάλαιο και είναι άγνωστο προς το παρόν αν η έρευνα της Επιτροπής Ανταγωνισμού θα έχει επιδράσεις στην ολοκλήρωση της συμφωνίας.
Έρευνα για καρτέλ των μεγάλων χαλυβουργικών εταιρειών της χώρας, μεταξύ των οποίων και η εισηγμένη ΣΙΔΕΝΟΡ του ομίλου Βιοχάλκο, άρχισε η Επιτροπή Ανταγωνισμού, πραγματοποιώντας στις αρχές αυτής της εβδομάδας παράλληλες εφόδους ελεγκτών για τη συλλογή στοιχείων.
Ενώ οι τιμές των οικοδομικών υλικών στη χώρα μας έχουν εκτιναχθεί στα ύψη, με το Τεχνικό Επιμελητήριο να καταγγέλλει αρκετά συχνά καταχρηστικές μεθοδεύσεις των βιομηχανιών, οι ελεγκτές της Επιτροπής έκαναν μια… όχι και τόσο φιλική επίσκεψη στην Σιδενόρ (του Ομίλου Βιοχάλκο, Στασινόπουλου) την Χαλυβουργική του κ. Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου και την Ελληνική Χαλυβουργία των οικογενειών Ευστρατίου – Σαλαπάτα.
Οι τρεις εταιρείες αποτελούν τα «μεγάλα αφεντικά» της εγχώριας αγοράς, ελέγχοντας σχεδόν κατά τρόπο απόλυτο την παραγωγή, ενώ διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με τους μεγάλους χονδρεμπόρους της χώρας.
Η εταιρεία Iron Tenco, που οδηγήθηκε σε οικονομικό αδιέξοδο, όπως έχει καταγγείλει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, από τις μεθοδεύσεις χονδρεμπόρου της ΣΙΔΕΝΟΡ (πρόκειται για την εταιρεία Λιανός) έχει καταθέσει στην Επιτροπή στοιχεία που δείχνουν ότι από το 2000 οι μεγάλες χαλυβουργίες της χώρας ανεβάζουν ομοιόμορφα τις τιμές των προϊόντων.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Iron Tenco, στην εταιρεία Λιανός, χονδρέμπορο της ΣΙΔΕΝΟΡ, οδηγούνται υποχρεωτικά για να αγοράζουν χαλυβουργικά όσες εταιρείες κάνουν μεγάλες καταναλώσεις. Η εταιρεία Λιανός, μάλιστα, «πωλούσε σε τιμή 20% χαμηλότερη από την τιμή της παραγωγού εταιρείας ΣΙΔΕΝΟΡ Α.Ε (419 ευρώ/τόνος η ΣΙΔΕΝΟΡ Α.Ε. έναντι 350 ευρώ/τόνος για την ΛΙΑΝΟΣ)». Δηλαδή, ο χονδρέμπορος είχε φθηνότερες τιμές από τον παραγωγό!
Στην Επιτροπή Ανταγωνισμού από την Iron Tenco πίνακες συνεχών κοινών ταυτόχρονων αυξήσεων των τιμών σιδήρου από το έτος 2000 και μετά, καθώς και αντίγραφα τιμολογίων των εταιρειών του κλάδου που αποδεικνύουν την ταυτόχρονη αύξηση των τιμών των χαλυβουργιών αλλά ακόμη και των εισαγωγέων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα!
Στοιχεία υποβλήθηκαν επίσης για το ρόλο της ημικρατικής εταιρείας ΕΒΕΤΑΜ στην παρεμπόδιση των εισαγωγών. Σύμφωνα με την καταγγελία, η εταιρεία αυτή, που ελέγχεται από το Ελληνικό Δημόσιο αλλά στην οποία συμμετέχουν με υψηλά ποσοστά οι χαλυβουργίες με κυριότερη την ΣΙΔΕΝΟΡ Α.Ε. και τις άλλες θυγατρικές του ομίλου ΒΙΟΧΑΛΚΟ, χρησιμοποιεί το μονοπώλιο που κατέχει στην ποιοτική πιστοποίηση των προϊόντων σιδήρου για να προστατεύσει τους μετόχους της», δηλαδή τις χαλυβουργίες της χώρας.
Σημειώνεται ότι η ΣΙΔΕΝΟΡ βρίσκεται σε διαδικασία για την απόκτηση συμμετοχής κορυφαίου αμερικανικού ομίλου στο μετοχικό της κεφάλαιο και είναι άγνωστο προς το παρόν αν η έρευνα της Επιτροπής Ανταγωνισμού θα έχει επιδράσεις στην ολοκλήρωση της συμφωνίας.
Κυριακή 13 Ιουλίου 2008
Φώτης Κουβέλης Ημερομηνία :3/7/2008
Βουλευτής Β΄ΑθήναςKοινοβουλευτικός Eκπρόσωπος του «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ»
Τόπος : ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ομιλία του Φώτη Κουβέλη στην προφεστιβαλική εκδήλωση της Νεολαίας ΣΥΝ Δυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης
Σε προφεστιβαλική εκδήλωση της νεολαίας του Συνασπισμού Δυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Φώτης Κουβέλης, μεταξύ άλλων, επεσήμανε: «Η υπόθεση Siemens μαρτυρά τη διαχρονικά διαπιστωμένη εξάρτηση της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, κυρίως στη δικομματική του έκφραση, από ποικιλώνυμα οικονομικά κέντρα. Η χειραγώγηση της πολιτικής και η εκτροπή της από τη νομιμότητα και τους κανόνες της χρηστής διοίκησης, είναι μείζον πολιτικό ζήτημα, Χρειάζονται βαθιές μεταρρυθμιστικές τομές, προκειμένου να υπάρξουν θεσμοί διαφάνειας και αποτελεσματικοί έλεγχοι της πολιτικής. Το πρόβλημα βέβαια της αδιαφάνειας, της διαπλοκής και της διαφθοράς δεν είναι μόνο θεσμικό αλλά και πολιτικό και η λύση του πρέπει να αναφέρεται και στις δύο αυτές διαστάσεις. Η υπερτροφία της εκτελεστικής εξουσίας, στην πολυεπίπεδη έκφρασή της, γεννά στεγανά και θυλάκους μέσα στους οποίους δημιουργούνται συνθήκες που εκτρέφουν τη διαφθορά. Αυτά τα στεγανά πρέπει να αναιρεθούν με τη ριζική ανακατανομή των εξουσιών μεταξύ της εκτελεστικής εξουσίας και αντιπροσωπευτικών θεσμών. Η αντιμετώπιση της διαφθοράς επιβάλλει, εκτός από το δικαστικό έλεγχο, τον άμεσο πολιτικό έλεγχο, προκειμένου να αποδοθούν οι ευθύνες ως πράξη πολιτικής αποδοκιμασίας. Ο πολιτικός έλεγχος είναι επιβεβλημένος για να οδηγήσει στην αλλαγή των δομών και των επί της ουσίας αξιών του πολιτικού συστήματος. Αυτό όμως προϋποθέτει ανακαθορισμό των πολιτικών συσχετισμών. Και αυτό είναι το ζητούμενο».
Τόπος : ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ομιλία του Φώτη Κουβέλη στην προφεστιβαλική εκδήλωση της Νεολαίας ΣΥΝ Δυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης
Σε προφεστιβαλική εκδήλωση της νεολαίας του Συνασπισμού Δυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Φώτης Κουβέλης, μεταξύ άλλων, επεσήμανε: «Η υπόθεση Siemens μαρτυρά τη διαχρονικά διαπιστωμένη εξάρτηση της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, κυρίως στη δικομματική του έκφραση, από ποικιλώνυμα οικονομικά κέντρα. Η χειραγώγηση της πολιτικής και η εκτροπή της από τη νομιμότητα και τους κανόνες της χρηστής διοίκησης, είναι μείζον πολιτικό ζήτημα, Χρειάζονται βαθιές μεταρρυθμιστικές τομές, προκειμένου να υπάρξουν θεσμοί διαφάνειας και αποτελεσματικοί έλεγχοι της πολιτικής. Το πρόβλημα βέβαια της αδιαφάνειας, της διαπλοκής και της διαφθοράς δεν είναι μόνο θεσμικό αλλά και πολιτικό και η λύση του πρέπει να αναφέρεται και στις δύο αυτές διαστάσεις. Η υπερτροφία της εκτελεστικής εξουσίας, στην πολυεπίπεδη έκφρασή της, γεννά στεγανά και θυλάκους μέσα στους οποίους δημιουργούνται συνθήκες που εκτρέφουν τη διαφθορά. Αυτά τα στεγανά πρέπει να αναιρεθούν με τη ριζική ανακατανομή των εξουσιών μεταξύ της εκτελεστικής εξουσίας και αντιπροσωπευτικών θεσμών. Η αντιμετώπιση της διαφθοράς επιβάλλει, εκτός από το δικαστικό έλεγχο, τον άμεσο πολιτικό έλεγχο, προκειμένου να αποδοθούν οι ευθύνες ως πράξη πολιτικής αποδοκιμασίας. Ο πολιτικός έλεγχος είναι επιβεβλημένος για να οδηγήσει στην αλλαγή των δομών και των επί της ουσίας αξιών του πολιτικού συστήματος. Αυτό όμως προϋποθέτει ανακαθορισμό των πολιτικών συσχετισμών. Και αυτό είναι το ζητούμενο».
Σάββατο 24 Μαΐου 2008
Τετάρτη 21 Μαΐου 2008
Σάββατο 10 Μαΐου 2008
ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε κατά τη διαπίστωση επιστημόνων πληροφορικής οι οποίοι δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές .
Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση.
Ενώ σημειολογική είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο) εννοείται με το αμ (σημαίνον).
Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμματικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν.ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ,
π.χ. η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ
γεωμετρία = γη +μετρώ
προφητεία = προ + φάω
άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο).
Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες!!!??
Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση.
Ενώ σημειολογική είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο) εννοείται με το αμ (σημαίνον).
Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμματικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν.ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ,
π.χ. η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ
γεωμετρία = γη +μετρώ
προφητεία = προ + φάω
άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο).
Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες!!!??
Πέμπτη 8 Μαΐου 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)